سیدجواد میری: من خودم را به هیچ وجه فارابی شناس یا فارابی پژوه نمی دانم و فقط فارابی را لنگرگاهی برای بازخوانی اندیشه ها قرار دادم. همان طور که در گذشته مباحثی چون «ما و اقبال» و «ما و مولوی» هم مطرح شده بود و اندیشه های آن ها مورد بازخوانی قرار گرفته بود. مسئله دیگر هم اینکه من به دنبال فارابی هزارسال پیش نیستم و می خواهم ببینم چگونه می توانیم از نظریه ها و تئوری های فارابی در دنیای امروز استفاده کنیم. 

محمد امین قانعی راد: نویسنده کتاب مسائلی را مطرح کردند که قبلاً هم طرح شده بود و هیچکدام آنها تازگی ندارد. به طورکلی سیر «سنت و ما» جزو راه هایی است که یکبار رفته شده است. سخنان آقای میری در این کتاب به گونه ای است که ایشان اعتقاد دارند این راه را رفتن فایده ندارد. علاوه براین چه تضمینی وجود دارد که در مسیری که یکبار رفته شده است بتوان به چیز جدیدی رسید؟ به نظرم لازم بود در «ما و فارابی» بازگشتی به سنت های فکری صورت می گرفت. 

محمدعلی مرادی: بازگشت به سنت فارابی به معنای این نیست که می خواهیم به عقل مستفاد او برگردیم بلکه به این معنی است که می خواهیم بدانیم چگونه می توان ظرفیت های فارابی را در عصر امروز احیا کرد. من فکر می کنم باید نقدهای اساسی و جدی تری نسبت به کتاب صورت بگیرد، چون نقد درباره روی جلد و عنوان کتاب و اینها، نقدهای فرمالیستی است که در همه مجلات و روزنامه ها هم پر است. 

مالک شجاعی جشوقانی: درست است که آقای میری اشاره کردند فارابی شناس نیستند ولی اگر قرار باشد که از موضع خودمان فارابی را بازسازی کنیم لازم است که ارجاعاتی به آثار او حداقل کتاب احصاءالعلوم او داشته باشیم. در مورد عنوان کتاب هم فکر می کنم که عنوان فرعی آن یعنی «فراسوی نگاه کارمندوارانه به علوم انسانی» به عنوان اصلی یعنی «ما و فارابی» غلبه دارد چون ما در هیچ جای کتاب متن یا مطلبی از فارابی نمی بینیم. 

این نشست 4 مهر 94، به همت سرای اهل قلم و کارگروه فلسفه علوم اجتماعی انجمن جامعه شناسی ایران، در سرای اهل قلم برگزار شده است.