حسن رمضانی: باید پذیرفت که منظور عرفا و فلاسفه از اقوال بحث برانگیزِ «وحدت وجود»، چیزی غیر از ظاهر آن است. قضیه وحدت وجود در لسان بزرگان، مانند نسبت روح و جسم است که نه می توان به حلول روح در جسم یا وحدت آن دو قائل شد و نه می توان جدایی کامل روح و جسم را پذیرفت. به تعبیر جامی: «حق جان جهان است و جهان جمله بدن». 

حسن میلانی: اشکال عمده به بحث «وحدت وجودِ» فلاسفه و عرفا، تناقض گویی ایشان است. مثلاً ملاصدرا یک جا می گوید جهلۀ متصوفه گفتند ماوراء نداریم و غیر از این وجود خدا نداریم، اما خود وی به کرّات وجود را واحد شخصی می داند و قائل است هر کس خدا را غیر از جمیع اشیاء بداند کافر است. 

این مناظره 25 مهر 1390 توسط فصلنامه «سمات» در منزل مهدی نصیری، مدیرمسئول این فصلنامه، برگزار شده است.