منبع روی عکس کلیک کنید

 شجره نامه( شیخ صدوق )علیه الرحمه

زندگی نامه حضرت( شیخ صدوق )علیه الرحمه

نامه ای به امام زمان (عج)َ

سالياني آنچه روح پدر را آزرده مي ساخت نداشتن فرزند بود، گرچه پنجاه بهار از عمر او می گذشت و رو به پيری می رفت هرگز از رحمت الهي نااميد نبود روزی بر آن شد تا نامه ای به امام و پيشواي خود حضرت مهدی (عج ) بنويسد و از ايشان بخواهد تا برايش دعا کند. تا آنکه زماني کارواني از قم به عراق می رفت . در بين آن کاروان يکي از دوستان به نام (ابوجعفر) را يافت که مي توانست نامه وی را به مقصد برساند.
او نامه ای به محضر پيشوای خود ولی عصر(عج ) نوشت و به وی سپرد تا در عراق به (حسين بن روح ) بدهد و از او بخواهد که اين نامه را به حضرت برساند.
ابوجعفر مي گويد من نامه او را به نماينده مهدی موعود(عج ) رساندم و پس ‍ از سه روز به من خبر داد که حضرت براي ((ابن بابويه )) دعا کرد و در آينده نزديک خداوند به او فرزندی خواهد داد که منشاء برکات زيادی خواهد شد. 
بسياري از بزرگان قم نقل کرده اند که علي بن حسين بن بابويه با دختر عموی خود ازدواج کرد بود ولی از وي صاحب فرزند نشد.در سن پنجاه سالگی با کنيزی ديلمی ازدواج کرد که خداوند از او دو فرزند فقيه به وی عطا فر مود

منبع روی گل

کلیک کنید

دوران کودکی و تحصیلات شیخ صدوق علیه الرحمه

 محمد بن علي بن بابِويَه معروف به ((شيخ صدوق )) در حدود سال 306 ق . در شهر ((قم )) متولد شد

شیخ صدوق دوران کودکی و آغاز جوانی را در دامان علم و فضیلت و تقوای پدر بزرگوارش علی بن بابویه سپری کرد. صدوق در محضر پدر، علوم و معارف را همراه با تربیت های عملی و اخلاقی فرا گرفت. پدر که در اوج علم و فقاهت و شهرت زندگی خود و فرزندانش را از راه مغازه ای کوچک در بازار قم و در نهایت زهد و قناعت می گذارنید. شیخ صدوق بیش از بیست سال از دوران پر برکت حیات پدر را درک کرد و رد سن 22 یا 23 سالگی بود که دست روزگار دامان پر مهر محبت پدر را از او گرفت!

منبع : روی گل 

کلیک کنید

شیخ صدوق علیه الرحمه واساتید ایشان

او در روزگار جـوانى پـس از فرا گرفتـن علـوم مقـدماتـى، علـم حـدیث و فقه را از مفاخـر فقها و محدثیـن قـم همچون پدرش على بن بابویه و محمد بن حسـن بـن ولید، پیشواى فقهاى قم،احمد بن على بن ابراهیم قمى، حسیـن بـن ادریس قمى و دیگران آموخت و چون در روزگار سلاطیـن شیعى آل بویه به سر مـى برده و آنها بر قسمت اعظم دنیاى اسلام تسلط داشتنـد به منظور دیـدار مشایخ دیگـر در سایر نقاط شیعه نشیـن، و سیـر و سیاحت به مسافرت دور و درازى همت گماشت. 
شیخ صدوق در سال 347 هـ . ق، در رى از ابو الحسن محمد بـن احمد بن علـى اسدىمعروف به ابـن جراده بردعى حدیث فراگرفت و در سال 352 هـ . ق، در نیشـابـور ازمحضر علماى آن سـامـان استماع حـدیث نموده مانند: ابـو علـى حسیـن بـن احمد بیهقـى، عبـد الرحمـن محمد بـن عبدوس و همچنیـن در مرو از افرادى همچون ابـو الحسن محمد بن على بن فقیه و ابو یوسف رافع بـن عبدالله به اخذ حـدیث تـوفیق یافت که در کـوفه، مکه، بغداد، بلخ و سـرخـس استماع حدیث داشته است. 
در سال 347 هـ . ق، به تقاضاى رکـن الدوله دیلمى در رى، اقـامت و به رهبـرى علمـى و مذهبـى شیعیـان عصر پـرداخته است. 
شخصیت علمى و معنـوى او چنان بـود که فقها و دانشمندان شیعه هر جا به نام وى مى رسیـدند از وى با بهتـریـن عبارات یاد مـى کردنـد چنانچه فقیه عظیـم الشأنى همچون بحر العلوم او را (رئیس محدثیـن) خوانده است. 

اساتید:

استادان شیخ صدوق را نمى تـوان شمرد، ولى دانشمند محقق مرحوم شیخ عبـدالرحیـم ربانـى شیرازى 252 تـن از آنها را نام برده است که گـروهـى از آنها در زمـره مشـاهیـر بـوده و عبـارتند از:
1 ـ پدرش على بن بابویه قمى 
2 ـ محمد بن حسن ولید قمى 
3 ـ احمد بن على بن ابراهیم قمى 
4 ـ على بن محمد قزوینى 
5 ـ جعفر بن محمد بن شاذان 
6 ـ جعفر بن محمد بن قولویه قمى 
7 ـ على بن احمد بن مهریار 
8 ـ ابو الحسن خیوطى 
9 ـ ابـو جعفـر محمـد بـن علـى بن اسـود 
10 ـ ابـو جعفـر محمـد بـن یعقـوب کلینـى 
11 ـ احمـد بـن زیـاد بـن جعفـر همـدانى 
12 ـ علـى بن احمد بن عبدالله قرقى 
13 ـ محمد بن ابراهیم لیثى 
14 ـ ابراهیم بن اسحاق طالقانى 
15 ـ محمد بن قاسم جرجانى 
16 ـ حسین بن ابراهیم مکتبى

منبع روی گل

کلیک کنید

 شاگردان شیخ صدوق علیه الرحمه

از میان مهم‌ترین شاگردان وی می‌توان به دانشمند بلند آوازه، محمد بن محمد بن نُعمانمعروف به (شیخ مفید) اشاره كرد که خدمات بسیاری به جهان اسلام ارائه کرد و آثار به جای مانده از وی حکایت از وسعت معلومات او دارد.

•       شیخ مفید
• حسین بن عبیدالله غضائری
•   برادرش حسین بن علی بن بابویه قمی
•   ابوالحسن جعفر بن حسین حسکه قمی (استاد شیخ طوسی)
•   ابوجعفر محمد بن احمد بن عباس بن فاخر دوریستی (معاصر شیخ طوسی)
•  برادر زاده اش شیخ ثقة الدین حسن بن حسین بن علی بن موسی بن بابویه
•  حسن بن محمد قمی (مؤلف تاریخ قم)
•  علی بن احمد بن عباس نجاشی (پدر نجاشی)
•  سید ابوالبرکات علی بن حسن خوزی حسینی حلی
• ابو القاسم علی بن محمد بن علی خزاز
• ابو زکریا محمد بن سلیمان حمرانی
• احمد بن زیاد بن جعفر همدانی
• هارون بن موسی تلعکبری
• علم‌الهدی، سید مرتضی

• منبع روی گل

• کلیک کنید

  

   

وفات عالم ربانی شیخ صدوق علیه الرحمه

سرانجام این عالم بزرگوار پس از گذشت هفتاد و اندی سال از عمر شریف و پر برکتش در سال ۳۸۱ه‍ ق دعوت حق را لبیک گفت و در ری دیده از جهان فرو بست. پیکر پاکش در میان غم و اندوه شیعیان در نزدیکی مرقد مطهّر حضرت عبدالعظیم مدفون گردید. آرامگاهش به نام ابن بابویه در شهر ری مشهور و قبر مطهّرش زیارتگاه مسلمانان و محلّ استجابت دعای مؤمنان است.

ناگفته نماند اکثر تذکره نویسان قضیه‌ای را راجع به سالم ماندن پیکر شریف صدوق پس از گذشت بیش از ۸۵۰ سال از وفات وی نقل کرده‌اند که ما نیز خلاصۀ آن را در اینجا ذکر می‌کنیم: مرحوم خوانساری متوفای ۱۳۱۳ه‍‌ ق در کتاب ارزشمند «روضات الجنات» می‌نویسد:

از کرامات صدوق که در این اواخر به وقوع پیوست و عدّۀ کثیری از اهالی شهر، آن را مشاهده کرده‌اند، آن است که در عهد فتحعلی شاه قاجار در حدود ۱۲۳۸ هجری مرقد شریف صدوق که در اراضی ری قرار دارد از کثرت باران خراب شد و رخنه‌ای در آن پدید آمد. به جهت تعمیر و اصلاح آن اطرافش را می‌کندند پس به سردابی که مدفنش بود برخوردند، هنگامی که وارد سرداب شدند،با جسدی  عریان و مستورالعوره مواجه شدند که در انگشتانش اثر خضاب و در کنارش تارهای پوسیدۀ کفن به شکل فتیله‌ها بر روی خاک قرار گرفته است.

این خبر به سرعت در تهران منتشر شد و به گوش سلطان وقت رسید، وی با جمعی از بزرگان و امنای دولت به جهت مشاهدۀ حضوری به محل آمدند. جمعی از علما و اعیان دولت داخل سرداب شدند و صدق قضیه را به رأی العین مشاهده کردند. پس از آن وی دستور تعمیر و تجدید بنا و تزئینات آن بقعه را صادر کرد.

صاحب روضات که در آن زمان ۱۲ساله بوده می‌نویسد:

من خودم بعضی از افراد را که در آن واقعه حضور داشتند، ملاقات نموده‌ام.

علامۀ مامقانی، صاحب تنقیح المقال، همین قضیه را نقل نموده و اضافه می‌کند:

چهل سال پیش سند صحیح از سید ابراهیم لواسانی(متوفای ۱۳۰۹ه‍ ق) که از علمای بزرگ تهران بود برای من نقل شد که وی به چشم خود جسد مطهر را به همان حال که ذکر شد، مشاهده کرده است.

یکی دیگر از شاهدان قضیه، حکیم وارسته آقا علی مدرّس زنوزی، متوفای ۱۳۰۷ هجری قمری، است. مدرس زنوزی فیلسوف و اهل منطق و استدلال است و چنانکه می‌دانیم چنین افرادی نوعاً تحت تأثیر شایعات و توهمات قرار نمی‌گیرند و هر شنیده‌ای را به سادگی باور نمی‌کنند بلکه برای اثبات هر قضیه‌ای دنبال دلیل و مدرک علمی و قطعی می‌گردند، وی خود یکی از شاهدان و ناقلان این کرامت است. مدرّس زنوزی جسد شیخ صدوق را که پس از گذشت قرنها، سالم مانده بود مشاهده کرده و چنین می‌نویسد:

و امّا المقرّبون فلایبلی جسدهم کما شاهدت ذلک من جسد الصدوق، محمدبن علیّ بن بابویه القمی رضی الله عنهما المدفون فی ارض ری فی سرداب، دخلت السرداب بعد مضیّ سنوات قریبة من عشرة عن ظهور جسده الطیب الطاهر فشاهدته کانسان حیّ تام الاعضاء بلا نقص و لا فساد و بلاء نامَ مستلقیاً.

خدای او را رحمت کند و با پیامبر اکرم ص و ائمّۀ طاهرین ع محشورش گرداند.

منبع روی گل

کلیک کنید

ای شمع تو روشن از ،نور گوهر مهدی        ای وصف تو همراه ،نور دل ما  مهدی

ای قلب تو روشن چون ، آیینه  پاکی ها        ای مخلص  درگاه ، نور   ابدی   مهدی

عمر تو شده اکنون، وقف همه معصومین      جمله  همه  آثارت ،در  منقبت   مهدی

در دین خدا  همراه ،هم راز  دل  مهدی       چرخیده زبان تو ، در  وصف گل  مهدی

گردیده   مصفا  ری ، از  عطر  وجود  تو        ای شیخ اجل ای گل، ای جان توازمهدی 

سید مجتبی محمدی

منبع کلیک روی عکس